De grootste valkuil van improvisatietheater: oefenen

improvisatietheater & oefenen

Oefenen is niet trainen, laat ik dat even vooraf voorop stellen.
In theatersport doe je dat bijvoorbeeld heel veel. Trainen. Week in week uit. Hartstikke leuk. En door het vaak te doen ben je zo op elkaar ingespeeld, ken je elkaars sterke en zwakke kanten èn beheers je alle vormen, dat je een voorstelling puur op basis van improvisatie aandurft.
Ik ben daar niet goed in, theatersport. Ik moet te veel onthouden en te veel alert zijn op wat mijn medespelers bedenken, dat niet ‘in’ ben voor een wedstrijd.

Zoals gemeld in mijn vorige blog – improvisatietheater:  gewoon even improviseren
Ik/wij doen niet aan theatersport maar aan (onze vorm) van improvisatietheater.
Maar werken als acteurs zo vaak zo intensief samen dat ik dat gelijkstel aan ‘trainen’.

Nog even wat dat alweer was, ons improvisatietheater:
U discussieert,
wij luisteren…
maken in 15 minuten scènes….
en spelen die direct uit.

Ik schreef al dat je voor improvisatietheater niet veel langer voorbereidingstijd moet hebben dan een half uur.
Langer, en dan bestaat het gevaar dat je zo veel uitdenkt, dat je als je echt gaat improviseren je in de war raakt van die al die plannen. En het echt belangrijke vergeet.

Vier dingen heb je nodig voor een improvisatie scène:
● opening
● spelmotor oftewel de ontwikkeling
● afronding
● rolverdeling

De rolverdeling is bij alle drie fases heel belangrijk.
Vaak moet een scène even ingeleid worden. En de scène moet op gang komen.
Een voorbeeld: “we verplaatsen onze aandacht naar een bankje in het park.”
Twee spelers zitten op die bank, even stil spel. Dan zegt nummer één “heb je het gas wel uitgedaan” of iets dergelijks.
De rolverdeling zit natuurlijk ook in de ontwikkeling van de scène, de karakters.
En ten slotte de afmaker. Heel belangrijk: wie zet hem in.

Als je nu te veel gaat bedenken wat die twee op het bankje allemaal moeten gaan zeggen, gaat het gegarandeerd fout. Als je maar weet waarover het gaat, is dat goed genoeg. De verrassing van het onverwachte levert het mooiste spel op.
Maar een scène die als een nachtkaars uitgaat, is verschrikkelijk. Bij theatersport is dat een echt probleem, hier, bij ons is het onacceptabel. Vandaar dat je daar afspraken over moet maken.

improvisatietheater-1
improvisatie theater: hier alle vier de voorbereidingselementen perfect:
○ de motor: de cliënt in verwarring; zowel “onderwijs” en “zorg” schieten te hulp
○ opening: voice over, cliënt in het midden, links en recht komen de hulpverleners op
○ rolverdeling: voice over geeft 2  cues, “onderwijs” en “zorg” gaan non-verbaal naar cliënt
   (als pinguins), de cliënt voegt zich
○ afronding: samen maken ze de clënt ‘gelukkig’ (zie foto)

Maar dan: de grootste valkuil.
De titel van deze blog: oefenen.

Tijdens een opdracht “improvisatietheater” voor de politie hadden heel veel tijd over, tussen discussie en optreden lag meer dan een uur.
Wachten is voor acteurs altijd lastig. Je focus komt gemakkelijk in gevaar.
Dus blijf je lekker met elkaar bezig. Zo veel leuke ideeën.
Dan roept iemand (misschien was ik het wel): we hebben tijd over, laten we het eens uitproberen. Je doet het, en het is een vreselijk leuke scène.
Vol vertrouwen ga je hem later uitspelen voor je publiek. Je hebt geoefend dus hij gaat best wel goed… Of toch niet. Er mist iets. Maar wat?
Timing en spontaniteit, dat miste er.
Een harde les.

Gelukkig dat de klant niet wist hoeveel leuker het had kunnen zijn.
Die was achteraf best heel erg tevreden.
Maar wij niet. Wij baalden…

Dus het oefenen van een improvisatie is voor ons sindsdien ‘verboden’.
Herkenbaar?
Ook buiten het theater???

improvisatietheater-7
improvisatie theater met doventolken (de twee staande dames)
gaf improviseren een extra dimensie

 

Share Button

Op naar een alternatief voor Google

Wie zoekt gebruikt Google.
Ook bij een zoektocht naar een commercieel product.
Alleen niet altijd succesvol. Soms krijg je eigenlijk alleen maar ‘rommel’ gepresenteerd.
niet onderscheidend, onduidelijk, of zelfs onzin.
Laat dat nou net altijd het geval zijn in het evenementendeel van mijn branche: entertainment, personeelsuitjes, teambuilding is het heel erg.
Google maar eens op “personeelsuitje”.
Je krijgt honderden vermeldingen die geen van alle onderscheidend zijn.
Bovenaan staan de sites die veel geld hebben. In feite zijn het allemaal ‘verzamelsites’. Je moet zeer fors betalen om vermeld te worden. In het algemeen doen ze zelf niets. Maar die dan weer zo commercieel zijn dat je er nog niets aan hebt.
Ook krijg je heel veel sites die locatie gebonden zijn. Maar dan niet bij jouw in de buurt.
En de vermelding die wel goed zit wat betreft locatie is dan weer … een verzamelsite
Vernauw je je zoekopdracht dan levert in wezen hetzelfde op.

maffiaspel
Maffiaspel MultiMaffia
: het ultieme actieve personeelsfeest,

want een spel dat bij elke groep werkt
er was eens een tijd dat we zoveel aanvragen hadden dat we
extra spelleiders moesten opleiden
helaas… dat war einmaal

Wat ook opvalt is dat de title vermelding (de kop van het zoekresultaat) vrijwel onveranderlijk oninteressant is. Behalve het woord “personeelsuitje” geeft de title geen onderscheidende informatie.
Dat geldt ook voor de beschrijvingen. Logisch natuurlijk, want het zijn allemaal verzamelsites. De echte aanbieders komen er niet tussen.
Zelf vond ik één uitzondering: Brandweersurfival. Ben benieuwd hoelang die stand houdt.
Toevoegingen als actief, origineel of idee leveren geen andere of betere resultaten op.
Wat je kunt doen is naar de AdWords resultaten kijken.  Daar kun je een advertentie maken die wel onderscheidend is.  Maar je hebt maar zó weinig woorden tot je beschikking.  Waarvan er ook nog de zoekwoorden zelf van af gaan, die je, als je geen dief van je portemonnee wilt zijn, echt wel moet toevoegen.
Maar ben je zelf op zoek, dan zie dáár dan soms wel iets tussen staan wat onderscheidend is.

afdelingsuitje
teambuildingspel Het Goksyndicaat: onbetaalbaar …. spannend

Maar vergis je niet, dat kost geld.  Veel geld.
Voor de basiszoekwoorden zijn ze al niet meer betaalbaar.
Teambuilding steeg onlangs tot 2,30.  Voor op de eerste pagina.  Bovenaan is nog veel duurden.  Personeelsfeest is al heel lang niet meer betaalbaar.  Zelfs niet met toevoegingen (idee, actief, origineel etc), zelfs niet met plaatsen als toevoeging.
En dat terwijl veel zoekers zich niet eens beseffen dat door te klikken iemand op kosten jaagt. Als je ziet bij welke vreemde zoekvragen op mijn advertentie geklikt wordt, dan realiseer je je dat mensen maar wat aan klikken… (bijvoorbeeld: moordspel diner tine vanden brande roeselare)
Dus AdWords is slechts heel beperkt de oplossing, en zal naar mate er meer aanbieders wanhopig worden, en dus oók gaan adverteren, zichzelf uit de markt prijzen. Bij de voorbeelden hierboven is dat al het geval.

CJG
zo voel ik me regelmatig na een sessie met AdWords
maar deze foto: theatermaatwerk voor het Centrum Jeugd en Gezin

Wie schiet hier wat mee op?
Uiteindelijk niemand…
De zoeker niet. De makers van producten niet. En Google zelf? Die wordt natuurlijk stinkend rijk van AdWords. Maar ook zij zullen tenslotte ten ondergaan. Want ze bieden slechts chaos.
Maar hoelang nog totdat ook hun luchtballon wordt doorgeprikt?

Mijn stelling is zelfs dat Google dit zelf veroorzaakt door hun beleid.
Ze stellen zelf dat ze inhoud zéér belangrijk vinden.
Maar dat is in feite niet waar.
Het zoekwoord is het enige dat telt.
En daarna de connecties.  Hoe hoger die staan, hoe beter.  En natuurlijk moet je dáárvoor dan weer grof betalen….

In volgende blogs wil nader ingaan op hoe ‘ziek’ de eisen zijn van Google en wat voor rare gevolgen dat heeft.
En natuurlijk: hoe Google zich opnieuw zou moeten uitvinden.
Of een nieuwe startup die dat doet.
Of wij zelf dus, de kleine jongens, die mooie bijzondere producten maken, de handen ineen slaan en een nieuw ‘alternatief weten te bedenken.
Want vroeg of laat gaan wij ten onder….
Triest is dat wel. En macaber… Als je bedenkt dat LivingTale in 2001 online ging en binnen een half jaar bijna al zijn opdrachten binnenkreeg via internet…

 

Share Button

Moordspel & Detectivespel: ontstaan van een nieuw concept…

Bij onze Detectivespelen gaat het niet alleen om de vraag: wie heeft de moord begaan.
Ook willen we weten wat zijn/haar motief was. Sterker: alle verdachten willen de Lord vermoorden, en iedereen heeft een eigen motief daarvoor.

handleiding hoe ontwerp je een moordspel, deel 2: de praktijk

Een aanvraag voor een Moordspel. Voor een groep van 150 mensen. Oh ja, het mag niet langer duren dan 3 uur. En iedereen moet er actief bij betrokken zijn. En ehh het mag niet duurder dan € 2000 zijn, inclusief btw.

Tsja dat hebben we dus niet.
En eerlijk is eerlijk: die eisen zijn toch echt waanzinnig?
Later bleken ze nog waanzinniger te zijn, en ging het hele idee voor een moordspel niet door…

loslaten en opnieuw beginnen
Maar de vraag was gesteld. Zou daar dan echt behoefte aan zijn? Een markt dus…
Als we nu eens alle oude ideeën loslieten?
Wel met acteurs, wat dat is onze core-business.
Maar zonder het principe van één acteur per groep?
Zonder dat het speuren verloopt via veel scènes tussen de acteurs?
Zonder alle nadruk op het vinden van de dader…?

Met dat laatste idee hadden we inmiddels al ervaring opgedaan: Moord Motief Mysterie draait vooral om het achterhalen van de motieven van de verdachten, dus niet alleen om wie het gedaan heeft.
Maar Moord Motief Mysterie is juist een spel voor héél kleiner groepen (5 – 16 deelnemers, 5 tot hoogstens 11 verdachten).
En hier was de vraag een spel voor een heel grote groep. Meer dan 80 deelnemers vonden we voor een moordspel eigenlijk al niet verantwoord…

csi-crime-time-1
CSI Crime Time: 50 deelnemers, 8 tafels, met diner

nieuwe ideeën
Als we nu eens uitgingen van het idee dat tafels zelfsturend zouden zijn? Dus alleen met begeleiding op afstand?
Dat ze zelfstandig verdachten -acteurs- konden verhoren? Dan kon al veel meer!
Stel dat een verhoor dan tussen de 10 en 15 minuten duurt? Een test wees uit dat dat al heel leuk en spannend is. Mooi!
Maar ja, dan dus even heel praktisch: zelfsturende tafels betekent een maximum van 8 personen per tafel (en minimaal 5).
En commercieel: voor € 2000 krijg je hoogstens 6 acteurs + spelleider.
….
Stel je hebt 8 rondes, 6 verdachten, 18 tafels (140 : 8). Even rekenen: dan heb je per tafel 2 of 3 keer een verhoor met een acteur.
Beetje weinig. Maar nog erger, wat doet een tafel de resterende 5 of 6 rondes?
Eten, okay. Maar dat duurt geen 75 of 90 minuten…

csi-crime-time-2
alle verdachten: vlnr Earl Morton, Lady Samantha,
Lady Ann, Gwendolyn

Als ze nu in de tussentijd politie onderzoeken zouden kunnen opvragen? Goed idee. Maar nog steeds onvoldoende. Zeker voor zelfsturende teams.
Toen kwam het aha moment….
We organiseren niet alleen ondervragingen van de acteurs, maar ook persconferenties. Die door acteurs gegeven worden!
Groepen sturen vertegenwoordigers naar die persconferentie. In plaats van intensief een acteur ondervragen stelt iedere vertegenwoordiger één vraag. Wanneer iedereen geweest is volgt een tweede ronde etcetera. Een persconferentie dus.
Het spannende is natuurlijk dat de teams (tafels) zo ook  elkaar ontmoeten. Dus extra interactie, voor een actief spel heel belangrijk. En ieder team heeft voorafgaand aan de persconferentie ook al het nodige ‘ontdekt’. Daar maak je dan bij het stellen van een vraag gebruik van. En daar  leert een ander team dan weer van….

de waarheid en niets dan de waarheid
Tenslotte was er nog één ‘missing piece’:
wat doe je met het “de waarheid vertellen”?
Bij Moord Motief Mysterie had ik de regel bedacht dat er hierover geen regels zijn. Dat iedereen dus mag liegen dat ie barst. Maar dat dat alleen niet leuk is èn onproductief bovendien. Dat je daarom met het idee van ‘liegen of de waarheid vertellen’ een beetje moet spelen.
Dat het “onproductief is”, zit in de spelmotor van Moord Motief Mysterie (de verdachten zijn de deelnemers). Duidelijk dus niet van toepassing voor dit spel.
En dat dat “niet leuk is” om alleen te liegen (en dat het bij Moord Motief Mysterie dus leuker is om zelf vaak wèl de waarheid te spreken) en je er daarom mee kunt spelen: dat principe is voor acteurs èn ondervragers veel te vaag.
Dus geen “iedereen mag liegen”.
En “alleen maar de waarheid mogen vertellen”, dat gaat ook niet werken, zeker niet als de ondervraging ‘echt’ moet aanvoelen.
De oplossing die ik vond is zó mooi dat ik het niet hier ga verklappen….

Maar werkt het?
Natuurlijk was het veel meer werk dan van te voren bedacht. Met name roulatieschema’s maken die goed zijn, bleek een kunst op zich.
Maar het script zelf was eigenlijk best wel eenvoudig te maken: een mooi plot, leuke karakters, spannende motieven.
Een mooie scène nog toevoegen als opening waarin alle verdachten ‘gepresenteerd’ worden door de inspecteur = spelleider.
En een spannende scène tot slot waarin alle puzzelstukjes (= de motieven + de dader) op zijn plek vallen. Zodat als afsluiting de winnende groep kon worden aangewezen…
Klaar was “Motief voor Moord” (en idem “CSI Crime Time”, het kleiner zusje)!

csi-crime-time-3
Motief voor Moord: 70 deelnemers,  10 tafels, zonder diner

spelen maar
De eerste keer dat we het spel speelden (met een maaltijd) viel alles in duigen: de maaltijd kwam pas nadat het spel afgelopen was, de zaal was absoluut ongeschikt, en veel gasten waren gewoonweg niet komen opdagen. Gelukkig maar dat ons niets te verwijten viel… Toch waren gasten èn acteurs razend enthousiast. Maar daarmee was het dus niet echt een bechmark, deze uitvoering, wel heel hoopgevend.
We hebben daarna nog twee jaar moeten wachten, tot afgelopen 4 november, op een herkansing. En laat nou twee weken geleden nòg een aanvraag voor dit spel binnenkomen, en dan nog wel voor de dag ná 4 november. Dus twee spelen direct na elkaar. Wij zijn echt niet meer verbaasd over dat soort idiote ontwikkelingen, maar toch…
Godzijdank wèl voor dezelfde variant: met 5 acteurs. En de mazzel dat alle acteurs beschikbaar waren voor beide edities.

csi-crime-time-4
de ontknoping

En fanatiek dat de deelnemers waren….
Als ik je ook nog vertel dat we het tweede spel speelden voor de politie
En dan bedoel ik dus voor ‘echte’ rechercheurs!
Zouden we dan als ‘verdachten en politieinspecteur’ overeind blijven? Wahhhhhhh, Bibber bibber…
Ja dus!!!

CSI Crime Time & Motief voor Moord
voor groepen van 30 – 60 en 60 – 240 deelnemers.
Met 5, 7, 9 en 11 acteurs.
Met en zonder diner.

Share Button

Handleiding voor het maken van een Moordspel

Hoe maak je zelf een Moordspel? Een handleiding bij het ontwerpen van je eigen Moordspel.
Hier behandel ik de eerste keuze: de aard van de moord.

Tweeëntwintig jaar geleden maakte ik mijn eerste moordspel.
27 deelnemers, iedereen een rol.
Tijdsduur inclusief opstart en ontrolling: 4 dagdelen.

Tsja, ik wist niet beter…
Toch was dat spel een groot succes en hebben we het een aantal keren gespeeld.
Inmiddels heb ik een hele serie moordspelen ontwikkeld en mag ik mij ‘expert’ noemen.
En omdat ik het leuk vind om mijn ervaring met anderen te delen, deze ‘handleiding’.

Of ik niet bang ben dat ik diefstal pleeg van mijn eigen portemonnee? Tenslotte vormen de moordspelen een belangrijken bron van inkomsten.
Niet echt, want het is èn echt moeilijk om een goed moordspel te ontwikkelen èn héél veel werk. En veel vallen en opstaan.
U bent dus gewaarschuwd….

handleiding deel 1

Later zal ik wat meer vertellen over dat vallen en opstaan in de vorm van een paar aardige anekdotes.
Nu eerst deel 1 van de ‘handleiding’: het plegen van de moord.
Want dat is de eerste stap.
Setting, karakters, opbouw… de moord vormt niet alleen de motor van ieder spel, het maken begint en eindigt er mee.

3 verschillende moordspelen

De eerste keuze die je moet maken bij “het plegen van de moord” is er één uit drie.
Tegelijkertijd bepaalt het de 3 ‘soorten’ moordspelen
a. de moord wordt live gepleegd, zichtbaar voor (bijna) iedereen
b. de moord vindt wel tijdens het spel plaats, maar is niet zichtbaar
c. de moord is voordat het spel begint reeds gepleegd

Het zal duidelijk zijn dat aan de ‘soort’ moord in het eerste geval de meeste beperkingen vast zitten en de laatste de minste.
Eerst echter nog een enkele toelichting

de moord wordt live gepleegd
In het begin van het spel is nog niet duidelijk wie er vermoord gaat worden.
Vaak kiest een groep er voor dat de deelnemers zelfs niet weten dat er een moord gepleegd gaat worden (het spel moet een verrassing zijn), maar zelf vind ik dat een gemiste kans. Want voordat de moord gepleegd wordt maak je al kennis met de verdachten en het slachtoffer. Als je weet dat het om een moordspel gaat, zul je veel alerter zijn, en veel bewuster de hints mee maken die gegeven worden.
Daarmee is het misschien wel het grootste voordeel van dit type moordspel –afgezien van het spannende spektakel van de moord zelf- dat je de relaties tussen slachtoffer, dader en verdachten zelf aan den lijve meemaakt.
Vaak wordt voor deze vorm vanwege de complexiteit gebruik gemaakt van acteurs.  Je weet dan zeker dat de moord zichtbaar voor iedereen is, en mooi theatraal. Maar het hoeft niet. Mijn eerst spel was zelfs zonder professionele acteurs en als ze nu nog gespeeld wordt hebben de acteurs slechts de rol van begeleiders.

foto-dood
het Testament
voorbeeld van een moordspel met live moorden

alleen … dat is niet wat je ziet….
(natuurlijk zet ik dat niet online)

de moord wordt tijdens het spel gepleegd, maar onzichtbaar
Hier geldt dat vooraf de relaties tussen de verdachten (deelnemers) vooraf zichtbaar worden. En tussen het slachtoffer en verdachten. Je hoeft niet te verbergen wie het slachtoffer wordt, immers de moord is niet zichtbaar.
Ik kies er in dit geval voor dat alle deelnemers verdacht zijn, en van elkaar weten dat ze graag de moord zouden willen plegen. Maar slechts één slaagt daarin.
Daarmee bereik je dat de moordenaar pas na de moord weet dat hij/zij de moordenaar is. Maar wel ruim vóór het einde van het spel.
Let wel: een belangrijk deel van het spel vindt daarna plaats. Bijvoorbeeld door ondervragingen de moordenaar te achterhalen.

csi-moordspel
MoordMotiefMysterie
een voorbeeld van moord, onzichtbaar maar wel tijdens het spel
hier nog niet gepleegd….

de moord is reeds gepleegd
Spelmatig de gemakkelijkste variant. Maar des te groter de uitdaging om het tot een spannend spel te maken. Hier worden spelregels van groot belang.
En de rol van acteurs essentieel.
Zijn beide niet op orde dan bestaat het risico dat het een saai spel wordt. Bijvoorbeeld verdachten die stug blijven volhouden dat ze onschuldig zijn zonder iets weg te geven.
Of spelregels die zo star zijn dat niets meer spontaan gaat. Of zo onduidelijk dat de afhankelijkheid van een spelleider onevenredig groot wordt. Vaak ook te koste van de spontaniteit.
Let wel, we hebben het hier niet over één of andere vorm van Cluedo, maar over een echt moordspel: met lijfelijk aanwezige verdachten en een complex plot dat door speuren ontrafeld moet worden.

moordspel-80
CSI Crime Time
een voorbeeld van een moord vooraf

hier de ontknoping

gelegenheid en moordwapen

Voor alle drie de varianten geldt dat alle verdachten de moord redelijkerwijs moeten hebben kunnen plegen. Oftewel gelegenheid en moordwapen. Toegang tot het moordwapen, en de fysieke mogelijkheid om de moord te plegen.
Voor de eerste variant betekent dat bijvoorbeeld dat een pistool (in principe) ongeschikt is als moordwapen. Iedereen ziet immers dat het slachtoffer neergeschoten wordt.
Het zou dus alleen kunnen als het slachtoffer dacht (met reden) dat het pistool ongeladen was. In dat geval wordt het tweede aspect onderstreept: de gelegenheid. Want dan moeten alle verdachten in de gelegenheid zijn geweest om het wapen ongezien te laden…
In het zoekproces naar de dader kan dan het aspect ‘gelegenheid’ een belangrijke rol spelen. Oftewel, als een verdachte een alibi heeft sluit dat hem uit. Maar het mag niet zo zijn dat al direct duidelijk is dat iemand een alibi heeft….

Zelf vind ik moordspelen waarin de moord live gepleegd wordt, de ultieme moordspelen.
De andere twee categorieën zie ik meer als ‘detectivespelen’. Maar daarmee niet minder leuk, integendeel.

 

Share Button

De kracht van verbetertheater / regietheater

regietheater: wanneer het publiek de joystick van één van de acteurs in handen krijgt
Telkens wanneer één van de acteurs iets fout doet, of iets nalaat,
stopt een deelnemer de scène en geeft aan hoe het anders moet.

14 jaar geleden speelden we ‘het’ voor het eerst. Vooraf werden we gewaarschuwd: het zijn niet alleen allemaal bouwvakkers, ze komen óók nog uit Volendam. Die krijg je echt niet aan het ‘verbeteren’. Die doen alleen maar wat ze zelf willen. Oh ja, het zijn er ook nog 120. Weet je hoe ze die dag noemen, die jullie nu verzorgen (het was een jaarlijkse bijscholingsbijeenkomst)? De krokettendag. Dat is waarnaar ze uitkijken, de kroketten tijdens de lunch…
Onze voorstelling was een groot succes. Ze vonden het prachtig om, via ons, zichzelf te mogen verbeteren.
Sindsdien, als een klant bezorgd is of we hun medewerkers wel actief kunnen krijgen, vertellen we het verhaal van de Volendamse bouwvakkers en hun krokettendag.
Tot nu toe heeft dat verhaal altijd gewerkt. En altijd terecht…

maatwerk_88
voor Akzo Delfzijl: gespreksleiders en acteurs

Verbetertheater of Regietheater

We noemden het toen Verbetertheater. Ik vind dat nog steeds de meest passende benaming. Want dat doe je: verbeteren – van ons maar eigenlijk van jezelf.
Sindsdien heb ik begrepen dat wij daar vrij alleen in staan, die benaming. De meest voorkomende term blijkt nu Regietheater te zijn.
Inderdaad, je geeft de regie aan de toeschouwers. Maar echt kloppen vind ik dat ook weer niet: de acteur in kwestie verbetert alleen dat wat de zaal als ‘fout’ benoemd. Dus als de lichaamshouding van de acteur niet goed is, niet betrokken bijvoorbeeld, verandert die alleen dàt. Zijn/haar toon blijft ongewijzigd. Ook als we best wel aanvoelen dat de zaal het ‘breder’ ziet. Niet alleen omdat we het belangrijk vinden dat er goed benoemd wordt wat er moet veranderen, maar  ook om het spannend te houden en de toeschouwers ‘bij de les’…
Als acteurs zó op hun regisseur zouden reageren…

Onze formule voor Verbetertheater / Regietheater

Eerst spelen we de scène zoals wij die bedacht hebben.
Daarna spelen we het nog een keer.
Maar nu hebben de deelnemers de joystick van één van de acteurs in handen.
Telkens wanneer een deelnemer vindt dat die iets fout doet, of iets nalaat,
stopt die de scène en geeft aan hoe het anders moet.
Als de andere toeschouwers het daarmee eens zijn vormt dat een nieuwe instructie voor de acteur in kwestie.
Anders volgt discussie…

bevalcentrum
voor Friese vroedvrouwen en gynaecologen

De kracht van verbetertheater

Centraal in onze aanpak staat dat we het heel goed voorbereiden. We kiezen altijd een situatie uit hun eigen praktijk. Daarom vinden we het ook altijd heel belangrijk dat iemand ‘uit de praktijk’ bij het voorgesprek aanwezig is.
Volgende vereiste is dat het om een communicatie situatie gaat. Een situatie waarbij de onderlinge beeldvorming belangrijk is. Een situatie die uit de hand loopt omdat men elkaar niet goed verstaat.
Wij voegen daar dan wat drama aan toe. En een theatraal einde.
Want het moet spannend zijn om naar te kijken. En ook vol humor.
Je moet immers om jezelf kunnen lachen als je jezelf wilt verbeteren.

Wie je mag verbeteren

Het laatste belangrijke element is dat je vooraf bepaalt wie verbeterd mag worden. In principe is dat maar één persoon: iemand die het meest de toeschouwer vertegenwoordigt.
Bij een scène tussen baas en medewerker is dat heel simpel: bazen zijn nu eenmaal zo, die zijn niet te veranderen. Alleen door je eigen gedrag te veranderen kun je hem beïnvloeden (tenzij we voor de ‘bazen’ spelen, dan ligt het omgekeerd 🙂 ).
Dat ligt anders bij scènes tussen twee collega’s. Daar is het alleen de meest botte, eigenwijze, of onverantwoorde collega die niet verbeterd mag worden.
Hier is de gedachte dat het juist dit soort medewerkers zijn die de problemen veroorzaken. En eigenlijk alleen gevoelig zijn voor collega’s. Dus wil je dingen veranderen , moet je niet bij hen beginnen, maar met degenen die wel willen veranderen, maar niet weten hoe…

foto-verbeter
voor Careander: cliënten en begeleider,
de begeleider mag verbeterd worden

meer lezen over ons verbetertheater, inclusief variaties?
regietheater

Share Button

Improvisatietheater: van ‘dat je dat kan?’ tot ‘dat doe je toch even?’

‘ons’ improvisatie theater:
U discussieert,
wij luisteren…
maken in 15 minuten scènes….
en spelen die direct uit.

Dus, voor de kenners, ons improvisatietheater is geen theatersport,
hoewel veel van onze acteurs een theatersport achtergrond hebben.


improvisatie theater kan ook ontroeren:

Zorg en Onderwijs (penguin) ontmoeten elkaar … bij de cliënt
voor Koninklijke Kentalis

Van toeschouwers krijgen wij eigenlijk louter bewonderende reacties in de geest van ‘hoe is het mogelijk’.
Van opdrachtgevers (in het algemeen) horen we regelmatig: ‘jullie zijn zo goed in improviseren, dan improviseer je dat toch even’. Nog even afgezien dat “improviserend theater” iets heel anders is dan “improviseren in het algemeen”…
Wat beide reacties met elkaar gemeen hebben is dat ‘buitenstaanders’ niet goed begrijpen hoe het werkt.
Want: in feite hebben beide groepen ongelijk. Nee, zo moeilijk is het niet; en nee, het is hard werken.

improvisatietheater: hoe het werkt

De kracht van improvisatietheater is dat de deelnemers direct een discussie of probleem gespiegeld zien in theater, uitvergroot en wel.
Maar het is wel degelijk goed voorbereid.
Al tijdens het luisteren naar een discussie zit je al te bedenken of er iets theatraals in zit. Gaat het om communicatie dan zit al heel vaak op een goed spoor. Maar ook misstanden, en wensen voor de toekomst doen het goed.
Dan kom je bij elkaar. Iedereen vertelt zijn/haar ideeën. We kiezen de beste er uit. Vaak krijgt de eerste bedenker de lead. Je bedenkt samen een begin, een dramatische ontwikkeling en een slot. Je verdeelt de rollen. Klaar is LivingTale.
En, inderdaad dat kan in een kwartier. Maar de eerlijkheid gebied: meestal is een half uur beter. Heel veel langer werkt dan weer niet (in een andere blog het waarom).
Dat is dus hard werken. Een team dat heel goed ingespeeld is, is essentieel. En iemand die de knopen doorhakt.


maar ook heel erg grappig zijn
voor ’s Heerenloo

Maar daarna gaat er toch echt veel mis. De mazzel is dat alleen wij, acteurs, dat weten. De verrassing doet al onze improvisatiezonden vergeten…

Dat harde werken, samen met het feit dat je ook veel fouten maakt, is ook het antwoord op de veronderstelling: ‘dat doen jullie toch wel even.’
Nee, in al het andere theater staat en valt dat met een echt goede voorbereiding. Scriptontwikkeling. Oefenen. Om daarna op wat je hebt voorbereid toch goed te kunnen improviseren. Zeker als de zaal je daarna mag gaan ‘verbeteren’.

ga naar al ons: improvisatie theater

en lees ook deze blog: de valkuil van improvisatietheater: oefenen

Share Button

Escape Room XL: groter en langer – en intensiever?

Escape Room XL LivingTale:

 niet alleen met meer deelnemers, maar ook langer. 5-21 deelnemers; 4-5 uur.
En met veel meer lagen door het gebruik van acteurs.
Nieuw: een editie voor bij u Thuis! Met 1 acteur, duur 3 uur – ontsnap tijd 2 uur, voor 3 – 12 deelnemers. 

Escape Room XL: gefeliciteerd met beginnen van de grootste escape room van Nederland en nog wel voor grote groepen en 4 uur lang.
Ziet er spannend uit met die grote vervallen hal en een oude tandarts stoel in het midden.
Alleen jammer dat ik nou niet te weten kom hoe groot een groep dan is, en hoe het verder gaat. Meer dan een prijs pp van € 47,50 kom ik niet te weten.

Ook gefeliciteerd, Escape Room Bunschoten, dat jullie in 2013 de eerste escape room in de Benelux waren. Alleen ehhh in 1997 (echt waar) ontstond al onze escape room. Voor groepen tussen 5 en 21 deelnemers. Duur: 4 – 5 uur*.
Alleen noemden we het De Ontsnapping. Dom hè.

teambuilding-74
De Ontsnapping: moment tijdens de briefing

Ja, zo gaat dat.

Maar, zult u zeggen, die Ontsnapping van jullie is helemaal geen escape room. Dat spel van jullie is met acteurs en zo….
In De Ontsnapping word je opgesloten in een gevangenis. Symbolisch, dat wel, je kunt zo naar buiten lopen (of naar de wc, wat gebruikelijker is).
Samen moet je een puzzel oplossen. Sleutels en codes zoeken, dan wel bemachtigen. En als je 4 uur na de start niet ontsnapt bent, ben je voor eeuwig opgesloten…
Tsja, volgens mij heb ik nu toch echt een Escape Room XL beschreven.

complot
klassiek: deel van de technische puzzel –

ook in de Ontsnapping

escape room XL: veel extra’s

Toch zit ik een beetje te stangen (of veel, naar gelang je belang in de escape room business).
Wij hebben geen ‘room’ die je kunt boeken. Je moet in principe zelf de ruimte regelen. En we doen niet aan individuele aanmeldingen.
Maar we bieden wèl heel veel extra:

•    we spelen het op een locatie van jullie keuze**
•    3 acteurs in 5 rollen die je begeleiden
•    niet alleen een technische, maar ook een sociale puzzel
•    competitie tussen 3 teams (hoeft niet, mag wel)
•    zonder samenwerken lukt het echt niet
•    beeldvorming tussen de teams als extraatje
•    naast de ontsnap-opdracht ook individuele opdrachten
•    een uitgebreide èn leuke briefing
•    een tussen-evaluatie om je weer/verder op weg te helpen
•    een intensieve eindevaluatie
•    evaluatie eventueel ook op teamkwaliteiten en leiderschap
•    op een aantal facetten op maat gemaakt voor iedere groep
•    en niet eens zó duur

Dat laatste: “niet zo duur” –
Beetje naar ons toe gerekend: een spel voor 18 deelnemers in de buurt van Groningen kost je ‘slechts’ € 41,67 pp exclusief, en € 44,17 pp inclusief btw.

teambuilding-85
de Kolonel krijgt het er warm (en benauwd?) van…

Oh ja, wat ik, denk ik, nog het meest bijzondere vind: we hebben onze Escape Room nu ruim 100 keer gespeeld…. en hij gaat elke keer weer anders. Na elke editie zeggen na afloop tegen elkaar: goh, dit is nog nooit eerder vertoond, echt waar. Dat maakt het voor ons, spelers, ook zo leuk om het te blijven spelen.

Escape Room Island: een escape room bij u thuis

Nieuw!

Het succes van Escape Room de Ontsnapping smeekte om ‘meer meer meer’…
Dus heb ik een nieuwe Escape Room ontworpen.  Met succes:
lees de reviews:  Feedback Company
Aangepast aan de verwachtingen van de klassieke escape room: samen met een groepje ontsnappen uit een kamer met een klok die afloopt.
Natuurlijk is onze Escape Room er één met een acteur. Die hier zelfs 8 verschillende rollen voor zijn rekening neemt.
Met heel veel puzzels zoals u dat in een escape room gewend bent.
Maar ook extra:

  • meer verschillende manieren om te ontsnappen
  • duur 2 uur, inclusief uitleg en debriefing 3 uur
  • bij u thuis in de huiskamer
  • of op een andere locatie naar keus
  • met professionele begeleiding

Escape Room Island

en lees ook mijn blog:
een Escape Room zelf maken

 

* 4-5 uur is afhankelijk van hoe snel het laatste team ontsnapt is, en is inclusief briefing en evaluatie. Wij zijn daarnaast nog ongeveer een uur van te voren bezig om de ruimte klaar te maken.
** de ruimte moet wel aan een aantal eenvoudige eisen voldoen, zoals niet te klein, een ruimte voor de acteurs om zich om te kleden, en geen last/overlast van/voor derden

Share Button

Een typetje animatie act … animeert – of niet?

Wat maakt een typetje, animatie act of walking around theater nou zo leuk? Het betrekken van omstanders bij je act! Op een manier waarbij je je veilig voelt als omstander.

typetje & animatie acteur: een vak apart

Animatie acteur (zijn) is een vak. Het idee dat het voldoende zou zijn om je als zwerver – het vreselijkste (stereo)typetje wat mij betreft – te verkleden en te doen alsof je dronken bent… ik gruw daarvan.
Een typetje spelen is niet voldoende. Het gaat er om dat je contact legt met de omstanders, een positief contact. Bang maken en afzeiken zijn daarbij uit den boze, humor ten koste van een ander ook!
Zelf vind ik dat je altijd een goed verhaal moet hebben: waarom ben je daar en waarom doe je wat je doet. Het liefst heb ik dat het ook resulteert in iets concreets. Bijvoorbeeld dat de omstanders met je mee gaan, zich voor je gaan in zetten. Maar in ieder geval: dat je ziet dat ze het leuk vinden; zelfs als ze niet met je mee gaan, bijvoorbeeld omdat ze dàt nou net wat te eng vinden.

acts-typetjes-animatie-19
de Feest Politie animeert

Zelf heb ik het liefst dat -maar dat is lang niet altijd mogelijk- er iets gebeurd dat van belang is voor de bijeenkomst.
Bijvoorbeeld dat je afsluit met een centrale scène, of, wat ons onlangs bij een familiefeest lukte: een zaal (met diskjockey) die maar niet wilde dansen aan het dansen krijgen.
Als je ziet dat, als je een half uur later vertrekt, de dansvloer vol is: kijk, dat schept nou echte bevrediging (zeker als je weet dat ik zelf eigenlijk helemaal niet van dansen hou)…

acts-typetjes-animatie-29
na de Feest Politie nodigde de Maffia uit tot de dans

Zelf vind ik mij een ‘beperkte’ animatie acteur. De vieze man speel ik graag. Vooral als hij foto’s van maffioso in comprimerende situaties mag laten zien. Oftewel foto’s van -bijvoorbeeld- een schoenenpoetsende Capo. Foto’s die we gebruiken in onze maffiaspelen….

acts-typetjes-animatie-32  acts-typetjes-animatie-33
één van onze vieze mannen, ik dus, zei de gek

Om vervolgens opgevolgd te worden door het Capo di tutti Capi typetje die de foto’s terug eist. Of anders….
Gevolgd door de politie inspecteur die dat dan weer moet oplossen. Wat een heel slechte atmosfeer oplevert zodat als slot de komst van een ‘healer’ gewenst is.

ga direct naar de foto’s van deze act:

meer foto’s van deze en andere theateracts op onze fotopagina

Eigenlijk dom om dat hier te vertellen, want eigenlijk heb ik zelf voor zulke acts helemaal geen tijd meer.
Maarrr  ….we hebben beslist acteurs die als animatie acteur niet alleen allround zijn, maar nog veel beter animeren….

 

klik hier voor meer info over onze theateracts, typetjes en animatie

 

Share Button

Is ‘teambuilding’ nog wel team building: bouwen aan een team?

teambuilding spelen van LivingTale Theater:

  • bieden een intense ervaring
  • zijn leuk en intrigerend
  • zijn veilig
  • iedereen kan meedoen
  • met een variabele intensiteit
  • geschikt voor (bijna) iedere locatie
  • en voor verschillende groepsgroottes

intensieve teambuilding

Achttien jaar geleden ontwierp ik mijn eerste ‘rollenspel’ voor kleine groepen: De Ontsnapping.
Door de deelnemers in een heel andere situatie te brengen: een gevangenis waaruit ze moesten ontsnappen, hoopte ik dat ik ze niet alleen een leuke en spannende ervaring zou bieden, maar dat ze ook zouden ervaren hoe ze in het ‘normale’ leven als team met elkaar omgingen. Spannend Spiegelend.
Dat pakte wonderwel goed uit. Wat er gebeurde was dat ik de deelnemers -uit wat nu heet- hun ‘comfortzone’ haalde. Zonder dat ze dat als vervelend of bedreigend ervoeren. Integendeel: ze zagen het als een spannende uitdaging. En daar op terugkijken was niet bedreigend. Wel herkenbaar. Hoe? Dat is voer voor een andere blog …
Essentieel daarbij was in ieder geval dat ik door acteurs te gebruiken die spannende en veilige sfeer bereikte.

cropped-bewakers.jpg
de acteurs van De Ontsnapping: 3 acteurs, 5 rollen

succes ervaring

Natuurlijk was ik er niet op uit om de deelnemers een vervelende ervaring te bezorgen. Doel was en bleef om ervoor te zorgen dat het ze lukte om te ontsnappen. Dat ze als team succesvol waren. Dat achteraf vaak bleek dat ze het uiteindelijk niet ‘overleefd’ hadden was dan voer voor de eindevaluatie.
Natuurlijk had ik daarbij gespiekt bij mijn collega’s van de outdoor teambuilding. Het maken van een vlot als opdracht en alles wat dat te weeg bracht: dat wilde ik ook. Alleen: zonder de fysieke uitdaging, zonder de spanning van de verlatenheid van de natuur, zonder het probleem van ‘veiligheid’. En het gegeven dat lang niet iedereen fysiek in staat was (of bereid) om mee te doen.

Dus naast ‘outdoor teambuilding’ was er nu ‘indoor teambuilding’.
Echte team – building dus.
Het concept sloeg aan… (daarover in een andere blog mijn ervaringen).

teambuilding wordt een hit

Totdat teambuilding als begrip ècht populair werd. Men ontdekte dat er geld te verdienen was.
Als je een team een leuke ervaring biedt is dat ook goed voor het team. Immers.
Ja, dat klopt. Maar omdat nou team-building te noemen?
Op zijn best bied je je team een intensieve samenwerkingservaring. Zoals bijvoorbeeld met een (traditioneel) maffiaspel (zie ons Maffiaspel MultiMaffia). Iedereen wordt uitgedaagd om mee te doen – op zijn eigen wijze.
Of neem een anders spel van ons: een moorddiner als Het Testament. Leuk om samen te eten, te genieten van het spel van de acteurs en het oplossen van de moord. Wat geeft het als een aantal teamleden daar geen zin in hebben, vooral genieten van het eten en zich onttrekken aan het spel?
Maar om dat ‘teambuilding’ te noemen? Uiteindelijk, om toch aan de vraag te beantwoorden en ons niet buiten spel te zetten, noemden we het maar ‘Teambuilding Light’.
Bedenkelijk wordt het wanneer het in feite een individuele opdracht betreft. Het enige wat je dan een team biedt is het gevoel dat je hetzelfde hebt ervaren.
Hier is het aanbod helemaal gigantisch. Jambee, bloemschikken, paardenmennen. Allemaal heel leuke uitjes voor je team. Beslist! Maar teambuilding? Ik zie het niet.

teambuilding is geen ’team’ building meer

Zo heb ik het begrip teambuilding in de loop der jaren steeds meer zien uithollen.
Dat heeft twee consequenties:

  • het begrip “teambuilding” vervaagt. Veel mensen weten allang niet meer wat het oorspronkelijk betekende.
  • het commerciële aanbod is zo groot, en de concurrentie zo hevig dat de ‘echte teambuilding’ kopje onder gaat in Google

wat nu: teamtraining?

Eigenlijk zou je dus een nieuw woord voor die vorm van teambuilding moeten verzinnen.
Even dacht ik dat dat “teamtrainen” of “teamtraining” zou kunnen zijn. Maar ook hier was de commercie er razendsnel bij.
En Google maakt geen inhoudelijk onderscheidt: het let alleen maar op hoe vaak je het woord ‘teambuilding’ gebruikt. Promoten via AdWords wordt als maar duurder en duurder. Daar is het aantal woorden dat je mag gebruiken helemaal minimaal. Om ook daar dezelfde vervlakking te zien ontstaan.
Maar ook dat is voer voor een andere blog….

foto-ontsnap
de luitenant (één van de bewakers) in actie … met deelnemers

Share Button